Trátase dun volume que reúne once poemas que Avelino lle foi dedicando, ano a ano, a Castelao nos sucesivos aniversarios do seu pasamento. Amigo e admirador seu, ao tempo que compañeiro no activismo cultural e societario de Buenos Aires, os once poemas que deixou escritos na súa homenaxe intentaron pagar a débeda que, como galego, Avelino sentía por quen consideraba o seu mestre e referente. Os poemas –conservados por Rodolfo Prada– foron editados, postumamente, polo Centro Lucense de Buenos Aires no 25 cabodano da morte de Castelao. Nestes poemas, ademais de laiarse da súa desaparición, o noso autor loa e e exalta a figura e a obra do referente do exilio.
